حسين بن علوان از امام صادق (عليه السلام) روايت كرده كه رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) روز دوشنبه و پنجشنبه مسافرت ميكرد و پرچم جنگ را در آن دو روز ترتيب ميداد¹⁶⁶. و باز همان راوى گويد امام صادق (عليه السلام) ميگفت پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) ميفرمود روز پنجشنبه روزى است كه خداوند و رسول او آنرا دوست دارند و در آن روز آهن را به داود نرم كرد¹⁶⁷.
مخفى نماند كه در روايت حفص بن غياث گذشت كه روز سه شنبه آهن به داود نرم گرديد روايت علوان بر حسب ظاهر مخالف با روايت حفص ميشود در روايت علوان تقيه بكار رفته است.
و قرب الاسناد روايت كرده كه رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: اللهم بارك لامتى فى بكورها واجعله يوم الخميس¹⁶⁸ خداوندا مبارك گردان بر امت من در صبح گاهانشان و قرار بده آنوقت را در سعادت مانند روز پنجشنبه و اخبار ديگر كه بسيار زياد است بايد به بحارالانوار جلد 58 و 59 باب 14 تا 22 رجوع شود.
اما درباره آيات بطوريكه ظاهرش دلالت دارد نحوست و سعادت بجهت نزول بلا و قهر خداوند و فرود آمدن نعمت و بركت و فرشته رحمت بروى زمين است.
و اما روايتيكه درباره نحوست ايام وارد شده يا بايد قاتل بر تقيه شويم زيرا تفأل و تطير و تشأم بر زمانها و مكانها و اوضاع و احوال از خصائص عامه و اهل سنت است ائمه در اين خصوص هر چه مطابق عامه گفته‏اند جهت عدم مخالفت ظاهرى و حفظ قانون تقيه و مماشا با آنان بوده است.
و يا گفت شود كه نحوست و سعادت بر حسب حوادث ناگوار و ميشوم و يا نزول رحمت و بركت از قبيل بعثت نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) و نزول بارانهاى مفيد يا نصيب فتوحات اسلامى يا ولادتهاى افراد و اشخاص پاك بطوريكه در برخى از روايات گذشته صراحت بر اين معنا داشت مانند روايات عامرطائى از امام رضا (عليه السلام).
و يا بگوئيم نحوست و سعادت از مجعولات نفس انسان است و يكنوع فعل و انفعالات روحى و روانى است و نفس انسانى باتخيلات مداوم در مغز خود شومى و سختى را بوجود مى‏آورد و اشخاصيكه عقيده بر اين مفاهيم ندارند و حوادث را يك امر طبيعى و خاصيت فطرت و ناموس طبيعت ميدانند از صدمات روانى اين قبيل موهومات براى هميشه راحت و آسوده‏اند.
بطوريكه برخى از اخبار و روايات در تأييد اين مطلب صراحت دارند ثقةالاسلام كلينى از عمروبن حريث نقل كرده كه امام صادق (عليه السلام) فرمود الطيرة على ما تجعلها، ان هونتها تهونت، و ان شددتها تشددت، و ان لم تجعلها شيئاً لم تكن شيئاً¹⁶⁹ فال بد، در هر كس از نظر تأثير در آن حدود است كه تو آنرا در نفس خود پرورش داده‏اى اگر بى‏وزن و سهل گرفته‏اى سهل و آسان است و اگر قوى و شديد گرفته‏اى تأثيرش قوى خواهد شد و اگر موهوم و ناچيز قرار داده‏اى حتماً بى اثر خواهد شد¹⁷⁰.
و قريب به اين مضمون است روايت سكونى از امام صادق (عليه السلام) و او از رسول اكرم قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم): كفارة الطيرة التوكل¹⁷¹ كفاره فال بد، توكل به خداوند است، يعنى با ارجاع امر بسوى خدا اثرى در آن فال بد باقى نميماند تا اثر گذارد.
احمد دقاق بغدادى گويد به امام ابوالحسن ثانى نوشتم و از مسافرت چهارشنبه آخرى سؤال كردم در جواب من نوشت
من خرج يوم الاربعاء لاتدور خلافاً لاهل الطيرة وقى من كل آفة و عوفى من كل عاهة وقضى الله له حاجته¹⁷² هر كس روز چهارشنبه آخرى سفر كند برغم طرفداران فال بد، از هرگونه آفت نگهدارى ميشود و از هر بيمارى عافيت يابد و خواسته‏هاى او برآورده ميشود و همان شخص بار ديگر بوسيله نامه از حجامت كردن در روز چهارشنبه آخرى پرسيد در جوابش نوشت هر كس برغم طرفداران فال بد در چهارشنبه آخرى حجامت كند از هر گونه آفت عافيت يابد و از هرگونه بيمارى محفوظ ماند و محل حجامتش سياه نگردد.
از اين دو روايت بخوبى استفاده ميشود كه بدفال زدن به روز و زمان از نظر پيشوايان دين بى اساس است بلكه برغم عقايدشان عمل كردن و مخالفت آنان مورد توجه هر پيشواى دين است و بر مخالفت آنان تشويق شده است.
و در روايتى حسن مسعود گويد به ابى‏الحسن على بن محمد (عليه السلام) وارد شدم انگشتم آفت ديد و با اسب سوارى برخورد كردم بدوشم صدمه رسيد و لباسم را پاره كردند گفتم خداوند مرا از شر اين روز نگاهداشت و چقدر اين روز شوم بوده است!
امام هادى جواب داد و فرمود حسن اينطور حرفهاى ناروا مزن در حاليكه تو بمنزل وارد ميشوى آيا گناه خود را بديگرى نسبت مى‏دهى؟!
حسن گويد امام با گفتارش عقل مرا به مغز باز گردانيد و متوجه خطاى خود شدم و گفتم آقاى من از گفتارم توبه كردم.
امام فرمود يا حسن (ماذنب الايام حتى صرتم تتشأمون بها اذاجوزيتم باعمالكم فيها؟) يعنى حسن روزها تقصير ندارند تا شما آنها را شوم قرار دهيد وقتيكه به سوء نتيجه كردارهاى خودتان مجازات ميشويد.
حسن گويد دوباره عرض كردم به خدايم استغفار ميكنم و اين توبه من است اى پسر پيغمبر فرمود فايده ندارد خداوند به همان عقيده و توبيخ شما كه روزها را ميكنيد در حاليكه آنها گناه ندارند شما را مجازات خواهد فرمود.
آيا ندانسته‏اى كه خداوند ثواب دهنده و عقاب كننده و مجازات دهنده است به اعمال انسانها، گاهى زود، گاهى دير؟ گفتم ميدانم كه چنين است.
فرمود لاتعد و لاتجعل للايام صنعاً فى حكم‏الله بحساب نياور و قرار مده روزها را منشاء اثر در حكم خداوند¹⁷³
روشن است كه براى هر انسان يك سلسله خواطر نفسانى وجود دارد از قبيل فال بدزدن و حسدبردن و گمان بد كردن و نظائر آن و دين مقدس اسلام براى رهائى از اين خواطر مسموم كننده و تخيلات پريشان، دستور اكيد برعدم اعتنا بر آن داده در حديث نبوى آمده: ثلاث لايسلم منها احد، الطيرة و الحسد و الظن، قيل و ما نصنع قال اذا تطيرت فامض و اذا حسدت فلاتبغ و اذا ظننت فلا تحقق¹⁷⁴.
سه خصلت است كه اولاد آدم از آن سالم نيست، بد فال‏زدن، حسد، بدگمانى، گفتند پس چطور از اين مهلكه خلاصى يابيم فرمود هر وقت فال بد زدى اعتنا نكن كار خود را تعقيب كن، و حسد بردى جور نكن، و بدگمان شدى درباره آن تحقيقات نكن.
از اين حديث استفاده ميشود كه در طبيعت انسان تخيلات و خواطر ذهنى انحصار به تطير ندارد و همه آنها از نظر آثار خارجى منفى بوده هيچگونه منشأ اثر نيستند و اگر كسى بخواهد از فشار وحى و خيالى آنها راحت شود تنها راه خلاصى از آن بى‏اعتنايى و عدم توجه است.